Ο ΤΟΠΟΣ

Ο ορεινός όγκος του Αίνου, στο κέντρο του νησιού, διαιρεί φυσικά την Κεφαλονιά σε βόρεια και νότια, δημιουργώντας πολλά και διαφορετικά αμπελοτόπια, όπως και πολλά και διαφορετικά μικροκλίματα, ακόμα και σε πολύ κοντινές αποστάσεις. Η σεισμογενής φύση του νησιού προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στη μορφολογία του νησιού καθώς και στη διαφορετική σύσταση του εδάφους του ανά περιοχές. Η αργοπορημένη εμφάνιση της φυλλοξήρας στο νησί (1970) και η μέχρι σήμερα διατήρηση κάποιων παλαιών αυτόριζων αμπελώνων, είναι ένα επιπλέον γνώρισμα της Κεφαλονιάς που αυξάνει το ποιοτικό οινικό δυναμικό της.

Αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχουν τα σταφύλια όχι μόνο της κάθε ποικιλίας αλλά και του κάθε ξεχωριστού αμπελοτεμαχίου από την ίδια ποικιλία, έχουμε δημιουργήσει μια μεγάλη γκάμα σπάνιων φρέσκων και παλαιωμένων κρασιών, υψηλής ποιότητας σε περιορισμένο αριθμό φιαλών. Αδιάκοπα δημιουργικοί, πειραματιζόμαστε διαρκώς εμπλουτίζοντας κάθε χρόνο τη μοναδική συλλογή μας με κάποια νέα οινική δημιουργία. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις μεθόδους καλλιέργειας και στο terroir (επιλεγμένα αμπελοτόπια) όπως επίσης και στους παλαιούς, προφυλλοξηρικούς αμπελώνες τους οποίους και προσπαθούμε να διασώσουμε. Βασική φιλοσοφία μας είναι η βιολογική καλλιέργεια και οι ελάχιστες παρέμβασεις κατά την οινοποίηση γιατί νιώθουμε ότι με αυτές τις πρακτικές αποτυπώνεται καλύτερα η έκφρασή του terroir στο κρασί μας. Η πραγματοποίηση χλωράς λίπανσης στα αμπέλια, η αποφυγή διεργασιών όπως η ισχυρή ψύξη, η τεχνητή διαύγαση και το φιλτράρισμα του οίνου, η χρήση του βιοδυναμικού ημερολογίου και των φάσεων της σελήνης για τη σωστή επιλογή ημέρας της κάθε εργασίας και άλλες παρόμοιες πρακτικές, σε συνδυασμό με την εξαιρετική πρώτη ύλη και την αυστηρή διαλογή των σταφυλιών μας είναι οι παράγοντες που μας χαρακτηρίζουν και μας διαφοροποιούν. Το οινοποιείο καθώς και οι αμπελώνες μας πιστοποιούνται για τις βιολογικές μας μεθόδους από τον οργανισμό ΔΗΩ.

Η Ρομπόλα δικαίως αναφέρεται ως η κοντέσα του Ιονίου. Την έφεραν στην Κεφαλονιά οι Βενετοί περι το 1500μΧ. Είναι ποικιλία ντελικάτη και πολύ ευοξείδωτη, ευαίσθητη σε ασθένειες και αρκετά ιδιόρρυθμη στην καλλιέργειά της, ενώ απαιτεί συνεχή εγρήγορση και λεπτούς χειρισμούς και κατά την οινοποίησή της. Αποτελεί από χρόνια τη βασικότερη ποικιλία της Κεφαλονιάς, με τη ζώνη ΠΟΠ να βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, στους πρόποδες της οροσειράς του Αίνου και σε υψόμετρο 500 – 800μ. Στις ημιορεινές περιοχές της ζώνης και σε πλαγιές με πετρώδη, ασβεστολιθικά εδάφη και μεγάλες κλίσεις, η Ρομπόλα αναπτύσσει καλύτερα από οπουδήποτε αλλού τον ευγενή της χαρακτήρα. Μέσα στη ζώνη της Ρομπόλας υπάρχουν μερικά ιδανικά αμπελοτόπια, όπως και ορισμένες τοποθεσίες των περιοχών Φαγιάς και Λακομάτια, όπου η σύνθεση του πετρώδους εδάφους τους, η κλίση τους, το υψόμετρο και ο προσανατολισμός του αμπελώνα τους δημιουργούν ένα σπάνιο μικροκλίμα με βέλτιστες συνθήκες καλλιέργειας για την ποικιλία. Σε αυτές τις κακοτράχαλες και άγονες πλαγιές η καλλιέργεια της Ρομπόλας είναι κοπιαστική καθώς πραγματοποιείται αποκλειστικά χειρωνακτικά, ενώ οι εξαιρετικά χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις της δεν ξεπερνούν τα 400-500 kg κάνοντας την καλλιέργειά της ακόμα πιο δύσκολη. Σε αυτά τα σπάνια και χαρισματικά αμπελοτόπια και με σωστή φροντίδα, η κοντέσα μας αναπτύσσει τα μέγιστα του ποιοτικού δυναμικού της, μεταμορφώνεται σε ντίβα και μας ανταμείβει με την μοναδικά υπέροχη φινέτσα της.

Αυτή η σπάνια και πολυδύναμη ποικιλία, όπως φανερώνει και το όνομά της, κατάγεται από τη γειτονική Ζάκυνθο. Μετοίκησε στην νότια Κεφαλονιά πριν από 600 – 700 χρόνια από Ζακυνθινές οικογένειες ή μοναχούς του Μετοχίου του Αγ. Διονυσίου Κεφαλονιάς. Στα εδάφη του Ελειού, στην νότια Κεφαλονιά βρήκε πολύ καλή έκφραση και εξαπλώθηκε ραγδαία  αποτελώντας μέχρι και σήμερα τη βασική ποικιλία της περιοχής μας. Με τον καιρό παρατηρείται σταδιακή εγκατάλειψη της καλλιέργειάς της στη Ζάκυνθο, όπου πλέον δεν φαίνεται να υπάρχει. Μεγαλωμένοι με τη γεύση αυτού του σταφυλιού και οινοποιώντας το οικογενειακά πάνω από έναν αιώνα, είμαστε βέβαιοι ότι η ποικιλία έχει μεγάλες δυνατότητες και μπορεί να δώσει κρασιά υψηλότατων προσδοκιών και απολαύσεων. Είναι το πρώτο κρασί που εμφιάλωσε η οικογένεια το 1950 σε φιάλες τύπου Αλσατίας και με περίτεχνη ετικέτα φιλοτεχνημένη απο το ζωγράφο Βαρλάμο. Τα περισσότερα αμπέλια της περιοχής μας είναι παλαιά, αυτόριζα και προφυλλοξηρικά άνω των 50-60 ετών. Οι πιο χαρισματικές τοποθεσίες για την καλλιέργεια της ποικιλίας είναι οι αργιλοαμμώδεις νοτιοανατολικές πλαγιές των χωριών Θηράμονα, Μαυράτα, Ρατζακλί. Το σταχτί χώμα της περιοχής (οι λεγόμενες αμμούσες), η θαλασσινή της αύρα αλλά και οι αέρηδες που στεγνώνουν το σταφύλι από την υψηλή πρωϊνή υγρασία της ευρύτερης περιοχής, είναι οι καθοριστικοί ποιοτικοί παράγοντες που διαφοροποιούν και αναδεικνύουν τις πλαγιές αυτές στα εξαιρετικά αμπελοτόπια για το Ζακυνθινό.

Ο μύθος θέλει να είναι το αμπέλι που φύτεψε ο βασιλιάς του νησιού Κέφαλος, για να θυμάται την πατρίδα του την Αθήνα. Την περιοχή όπου έβαλε το κλήμα Μαυροδάφνης την ονόμασε Αθηναία Γης, τη σημερινή Θηνιά. Πρόκειται για έναν φυσικό κόλπο με βορινό προσανατολισμό, μεγάλη κλίση εδάφους, αργιλοαμμώδες ή/και αργιλοχουμικό έδαφος και μαγική θέα ενώ αποτελεί μια από τις ποιοτικότερες της ζώνης ΠΟΠ Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας. Ίδια εδάφη συναντάμε σε αρκετές και διαφορετικές περιοχές του νησιού, όπως οι Σουλλάροι και τα Χαυδάτα Παλλικής ή το Ρατζακλί του Ελειού και οι πλαγιές των Θηράμονων και Μαυράτων επίσης του Ελειού όπου βρίσκονται και τα δικά μας αμπέλια. Ο κλώνος που παραδοσιακά καλλιεργείται στο νησί είναι ο μικρόρογος, μέτριας παραγωγικότητας, υψηλής συμπύκνωσης και έντονα βοτανικού χαρακτήρα. Η ποικιλία είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα για τη γλυκιά της έκφραση, όχι όμως και στην Κεφαλονιά. Το νησί παράγει εξαίρετους επιδόρπιους ΠΟΠ οίνους, όμως η οινική της παράδοση αφορά την ξηρή της οινοποίηση. Στα τέλη του ‘90 μυηθήκαμε στην παραγωγή της ξηρής Μαυροδάφνης και με περίσσεια χαρά βάφαμε τα χέρια μας μελανά κατά την εκχύλιση αυτής της τόσο έντονα χρωστικής ποικιλίας. Η εικόνα αυτή μας συνοδεύει και μας γεμίζει με τον τότε παιδικό ενθουσιασμό σε κάθε τρύγο μας, σε κάθε νέο χρωματισμό των χεριών μας.

Το Λευκό Μοσχάτο Κεφαλληνίας είναι ένας υπέροχα εκφραστικός και ευγενής κλώνος της γνωστής αρωματικής ποικιλίας. Οταν προέρχεται μάλιστα από τις αργιλοαμμώδεις πλαγιές της Ζώνης ΠΟΠ του νησιού και από παλαιούς βιολογικούς αμπελώνες, τότε πρόκειται για έναν μικρόρογο θησαυρό. Το λεπτόφλουδο, συμπαγές σταφύλι της είναι σίγουρα πολύ ευαίσθητο σε ασθένειες και οξειδώσεις γι’αυτό και απαιτεί καλή έκθεση στον αέρα και τον ήλιο καθώς και μεγάλη προσοχή στο οινοποιείο. Η τοποθεσία του αμπελώνα είναι καθοριστική για την ποιότητα του σταφυλιού μας, καθώς από αυτή εμπλουτίζει τα αρώματά του με το βοτανικό και ορυκτό χαρακτήρα κάποιων χαρισματικών σημείων του νησιού.